«جینن بلاسکو» یکی از مشاوران برتر مدیریت در کتاب خود تحت عنوان ”پرواز بوفالوها“ دو شیوه مدیریت بوفالویی و مدیریت غازی را در سازمان‌ها معرفی می‌کند.
لاری هاکمن (کسی که برند لوفت هانزا را در جهان جا انداخت):
اگر می‌خواهید مشکلات بزرگ کسب‌وکارتان را حل کنید، ببینید اگر بچه‌تان پنج سالش بود، چه جوری آن مشکل را حل می‌کرد. معمولاً بچه‌های 1 تا 5 و حتی تا 10 ساله با مسائل پیچیده، ساده برخورد می‌کنند و راحت آن را تجزیه و تحلیل می‌کنند. این نکته مهم مدیریت و مذاکره است. مثلاً برای باز کردن در شیشه مربا؛ شما اگر به یک بچه یک شیشه مربا بدهید و نتواند آن را باز کند، اول چند بار آن را به زمین می‌کوبد و بعد در آن را باز می‌کند. حالا ما آدم بزرگا میرویم در اینترنت بعد از یک ساعت جستجو، تازه این لم را یاد می‌گیریم.
چرا استقرار سیستم‌های مدیریت کیفیت در ایران جواب نداده است و نمی‌دهد؟
متاسفانه در طی دو قرن اخیر کالاها یا خدمات وارد می‌شوند اما فرهنگ استفاده درست از آنها یا خیلی در جامعه رسوخ نمی‌کند یا اصلاً مطرح نمی‌شود.
مباحث مربوط به کیفیت هم از همین قسم است.
مدتی قبل برای گرفتن وقت معاینه به دندانپزشکی زنگ زدم. منشی گفت: چه زمانی برای شما مناسبه که تشریف بیاورید؟ گفتم ساعت هفت. سر وقت رفتم مطب و دیدم غیر از من کسی در مطب نیست. متوجه شدم که اینکه من وقت را تعیین کنم که کی بروم مطب نه به خاطر احترام به من بود بلکه به علت خلوت بودن مطب بود.
در یک جمله می‌توان گفت اینها هم از ”تحلیل فایده-هزینه“ و ”درک هزینه فرصت“ عاجزند و همچنین جایگزین مناسب‌تری را پیدا نمی‌کنند.
مطلب را با مثال و توضیحات بیشتر بازتر می کنم.
عزیزی با من تماس گرفت که ”در ارتباط با کارگاه‌های زیر 5 نفر چه ایده‌ای داری تا اینها رشد کنند؟“ به او گفتم ”عزیز جان، همین الان که ایده در جیبم ندارم تا به شما بدهم تا بتوانی کارگاه‌ات را رشد بدهی! باید آمد دید کارگاه شما چه کار می‌کند، چه چیزی تولید می‌کند، چه امکاناتی دارد، چه آدمهایی آنجا دارند کار می‌کنند، نحوه مدیریت چگونه است؟ علاوه بر این، ایده را صاحب کسب‌وکار که درگیر کار است و به آن مسلط است، باید پیدا کند و من فقط به او در رسیدن به ایده(های) لازم کمک می‌کنم، چرا؟ چون او آنقدر در اطلاعات گوناگون غرق است که نمی‌داند چگونه مشکلش را حل کند، اصلاً فرآیند ایده یابی را نمی‌داند!“
ایده یابی فرآیندی دارد که در ادامه به آن می‌پردازم.
.
.
.
انجام این فرآیند علاوه بر کاهش اثرات منفی ذکر شده، یک مزیت دیگر نیز دارد و آن حفظ ارتباط با شخص خواهد بود و همینطور ایجاد ارتباطات کاری آینده در شرکتی که فرد در آن مشغول به کار شده است.
استیگلیتز اقتصاددان آمریکایی و برنده جایزه نوبل می‌گوید: ”در زمان رکود هر شرکتی سعی می‌کند که هزینه‌های خود را کاهش دهد تا بتواند این دوران رکود را رد کند. اما یک نکته‌ای در اینجا هست و اینکه هزینه هر شرکتی در واقع درآمد شرکت و اشخاص دیگر است. وقتی همه با هم شروع به کاهش هزینه‌ها می‌کنند در واقع کل درآمد آنها کم می‌شود و هر چقدر این کاهش هزینه‌ها بیشتر باشد کاهش درآمدها نیز بیشتر است“.
این استراتژی یکی از ارکان و اصول هر کسب‌وکاری است که متاسفانه مدیران بسیاری از شرکت‌ها آن را نمی‌دانند و حتی هم بلد نیستند.
